Je kunt stellen dat het nog maar 64 jaar geleden is dat de Afro-Amerikaanse activiste Rosa Parks in een volle lijnbus in Alabama weigerde op te staan voor een blanke. Een rel die aan de basis stond van de Afro-Amerikaanse emancipatiestrijd die nog regelmatig moet oplaaien. Trompettist en componist Wadada Leo Smith creëerde met Rosa Parks: Pure Love een oratorium van zeven songs voor de in 2005 overleden activiste. Het oratorium wordt ingeleid met stevige freejazz (waar we Smith van kennen) voor jazzband en strijkers, een kakofonie die doet denken aan Albert Ayler . Wanneer de zangers zich met warme klassieke stemmen introduceren, worden de composities rustiger en zelfs zalvend, met alle ruimte om de poëtische teksten uit te dragen. Rosa Parks: Pure Love wordt zo een fraai geheel dat balanceert tussen freejazz, avant-garde en modern klassiek. Een even rumoerig als lieftallig eerbetoon aan Parks en haar strijd. (MR)