Veel tijdgenoten waardeerden Brahms vanwege zijn doorwrochte kamermuziek en symfonieën. In deze eerbiedwaardige genres gold hij als de ware erfgenaam van Beethoven. Hij schreef echter ook talloze liederen en koorwerken, die zeker zo mooi zijn. Soms lijkt het alsof we hier een glimp van de ware Brahms kunnen opvangen. De romantische poëzie en literatuur inspireerden hem immers van jongs af aan. Naar verluidt had hij al als kind een poëziealbum op de lessenaar staan, toen hij al pianospelend bijverdiende in de bordelen van Hamburg. Liederen vormden deels een inspiratiebron voor Brahms’ prachtige Vioolsonates. De Eerste sonate staat zelfs bekend als de Regenlied sonate. In het derde deel citeert Brahms namelijk het gelijknamige lied (op.59, nr.3). Het tweede thema van het openingsdeel van de Tweede sonate is een subtiele verwijzing naar het lied Wie Melodien zieht es mir (op.105, nr.1). De mooie uitvoeringen van violiste Alina Ibragimova en pianist Cédric Tiberghien zijn toegewijd en zonder overbodige opsmuk. Juist het intieme karakter komt daardoor heel mooi uit. (HJ)