De titel van het tweede album van de Amerikaanse dreampopband Cigarettes After Sex lijkt een bewuste keuze. De melancholische laag die de band rondom Greg Gonzales in hun muziek stopt is zo dik dat je er bijna van zou gaan huilen. De sloom voortslepende gitaarmuziek heeft een stroperig effect en werkt extreem hypnotiserend. Helaas werd dit effect ook al op hun titelloze debuut toegepast. Cry klinkt zodoende haast als een kopie van dat album. De stem van Gonzales is zeer lijzig, wat perfect bij de muziek past. Verder gebeurt er eigenlijk zo weinig dat het hele album in een grote brij verandert. (JvQ)