Begin jaren 90 deed de Amerikaanse singer-songwriter Harry Nilsson auditie met een aantal van zijn nieuwe songs bij de grote platenmaatschappij Warner Brothers . De zanger van (niet door hemzelf geschreven) klassiekers als Everybody's Talking en Without You werd afgewezen. Vastberaden begon hij zelf aan een nieuw album te werken, samen met vriend en producer Mark Hudson. In 1994 bezweek hij echter aan een hartaanval en verdween het onvoltooide album Losst And Founnd op de plank. Zo'n 25 jaar later vond Hudson eindelijk animo bij derden, waaronder Nilssons zoon en bassist Kiefo, om het af te maken. Nilsson was 52 toen hij stierf en kende ook faam als prominent lid van de Hollywood Vampires, de roemruchte Amerikaanse drinkclub van popsterren. In zijn matte en rauwe stem klinkt dat excessieve verleden door. Gevoel voor het schrijven van goede songs – altijd licht ironisch en met elementen uit Amerikaanse showmuziek – had hij nog wel. Geen reden dus om, zoals de platenbonzen van Warner, je neus op te halen voor dit waardige postume album. (MR)