Kevin Parker doet het op The Slow Rush nog iets rustiger aan dan op voorganger Currents (2015). Hij sluipt tevens nog verder weg van het gitaargeluid dat zijn eerste twee albums domineerden. Verkende hij op Currents nog de dansvloer, dan is hij op The Slow Rush in een luie zetel aan de rand van die dansvloer neergeploft. Sporadisch komt hij er ook nog wel eens uit. Het tempo wordt nog iets verder naar beneden geschroefd, maar de psychedelische ondertoon is nog altijd even doordringend. Parker reflecteert op zijn onzekerheden en is openhartig in prachtig gelaagde nummers met invloeden uit funk en disco. Prijsnummer is het funky Breathe Deeper waar hij een zoete pianomelodie onder plaatst, compleet met een techno-achtige climax. (JvQ)