De Britse dj Nathan Fake weet in zijn muziek altijd een sterke balans te vinden tussen melodieuze elektronica en rauwe techno. Blizzards is in wezen een echte clubplaat geworden, recht voor zijn raap. Je hoort nog steeds de dromerigheid, die hij vanaf zijn debuut Drowning In A Sea of Love (2006) in zijn muziek heeft verwerkt. Gaandeweg werd zijn muziek steeds iets minder zacht. Ook op Blizzards hoor je de sierlijke melodieën nog goed terug, maar deze worden omringt door nerveuze drumpatronen en weelderige synthesizers. Het lijkt wel of zijn muziek op Blizzards elke vorm aan kan nemen, zo sierlijk schiet de Brit hier alle kanten op. Ondanks dat de titel anders doet vermoeden, val je met Blizzards in een warm bad elektronica. (JvQ)