In Op de vuist volgt Laurens Ham het spoor van het Nederlandstalige protestlied van de jaren zestig tot nu. Wat verbindt de ontregelende acties van Provo uit 1966 en de boerenprotesten van vandaag? Wat heeft het kroningsoproer van 30 april 1980 gemeen met betogingen tegen racisme van dit moment? Precies: muziek. Sociale bewegingen gaan in Nederland al van oudsher hand in hand met protestliederen en strijdmuziek. Het waren ‘godfathers’ Boudewijn de Groot en Armand die het genre op de kaart zetten en die met Bots, Normaal, Doe Maar, Typhoon, Akwasi en vele anderen een bonte stoet aan navolgers hebben gekregen. Maar is het protestliedje van toen nog hetzelfde als dat van nu? Allerminst. Het protestlied veranderde mee met verschuivingen in het politiek-maatschappelijke landschap, en daarmee maakte de roep om protest en solidariteit langzaamaan steeds meer plaats voor expressie van identiteit. Zo verdeeld als Nederland er heden ten dage bij staat, zo divers zijn ook de protestliedjes die je nu hoort op radio, tv, YouTube en Spotify. Bron: Flaptekst, uitgeversinformatie