Voor Unfollow the Rules keerde Rufus Wainwright terug naar Los Angeles, waar ook zijn debuutalbum tot stand kwam. Als we Take All My Loves (zijn muzikale bewerkingen van Shakespeare-sonnetten uit 2016) even buiten beschouwing laten, zit er een periode van acht jaar tussen dit album en Out of the Game (2012). Deze keer laat hij de bombast voor het grootste deel varen, in samenwerking met producer Mitchell Froom. De arrangementen zijn ingetogen, maar rijk in geluid. Het theatrale randje dat zo kenmerkend is voor Wainwright komt onmiskenbaar terug in bijvoorbeeld de climax van het titelnummer. Er wordt veel met gitaar, strijkers en piano gewerkt en je hoort dat Wainwright, toen dit album werd geschreven weer in Laurel Canyon was neergestreken. In de ballads kan Wainwright de reikwijdte van zijn stem nog eens goed laten horen. Het is knap hoe Wainwright, net als op Out of the Game, maar weliswaar op een totaal andere manier, zoveel grandeur en drama in zijn muziek weet te leggen. (JvQ)