The Psychedelic Furs kwamen voor het eerst op mijn radar toen ik Less Than Zero (1986) las. In de debuutroman van Brett Easton Ellis, over een groep verveelde rijkeluiskindjes in L.A., wordt de band meerdere keren genoemd. Eerder dit jaar werden de Londense new-wavers uit de mottenballen gehaald door The Strokes , ooit zelf een groep verveelde rijkeluiskindjes uit New York, die de vroege Furs-hit The Ghost In You nieuw leven inbliezen. Het is een perfecte opmaat naar een van de meest onwaarschijnlijke comebackalbums ooit. Het verschijnt 29 (!) jaar na World Outside en is veel sterker en consistenter dan zijn (pakweg) vier voorgangers. Met zijn Bowie -invloeden en snerpende saxofoons grijpt dit achtste album eerder terug op de hoogtijdagen van Talk Talk Talk (1981), met de klassieker Pretty In Pink. Zo’n uitschieter ontbreekt op Made Of Rain, dat echter ruimschoots voldoet om los te komen uit het greatest hits-circuit, waarin de band rond de broers Richard en Tim Butler alweer een tijdje bivakkeerde. En, croont Richard Butler in het bijzonder fraaie Turn Your Back On Me: ‘We keep coming back’. (RME)