Smile is misschien een wat verraderlijke titel. Hoewel de Amerikaanse zangeres overwegend vrolijk klinkt op haar zesde album, prijkt ze als een verdrietige clown op de hoes. Nadat de zangeres met Witness (2017) niet het beoogde succes wist te behalen, had dat een negatieve weerslag op haar mentale gezondheid. Bij beluistering van Smile bekruipt het gevoel dat de zangeres daarom weer extra graag hitgevoelig materiaal wilde uitbrengen. Openingstrack Never Really Over grijpt duidelijk terug op de oorwurmen waarmee Perry ten tijde van Teenage Dream (2010) de hitlijsten wist te bestormen. Elders gooit ze het roer om, zo is Daisies met de inbreng van akoestische gitaren juist wat minder uitbundig, al overschreeuwt de zangeres zichzelf hier vocaal. Aardig is het dromerige Harleys In Hawaii, een nummer dat zij schreef naar aanleiding van een reis naar - jawel - Hawaii met haar geliefde Orlando Bloom . Verder biedt Smile eigenlijk niets nieuws onder de zon binnen het oeuvre van Perry, al is de speelduur in ieder geval meer behapbaar dan die van Witness. (JvQ)