In 1975 stopte Alice Coltrane met haar werk als jazzpianiste. Een heel verassende stap was dat niet. Coltrane’s interesse in spiritualiteit en Oosterse filosofie liep als een rode draad door al haar werk, iets wat zich alleen maar verdiepte na 1967 toen haar man, jazzlegende John Coltrane , overleed. In 1975 stichtte Coltrane in de heuvels van Californië een ashram: een leefgemeenschap naar Indiaas voorbeeld. Ook nam ze de naam Turiyasangitananda aan. Ook al speelde Alice geen jazz meer, ze bleef wel muziek maken. Coltrane speelde de religieuze muziek van India: bhajans en kirtans, opzwepende gezangen waar het ritme wordt aangeven door enthousiast handgeklap. Coltrane leidt de diensten met haar gezang en spel op de Oberheim, een synthesizer waarmee ze de meest ijle en zweverige klanken produceert. Het is aanstekelijke muziek waarin soms ook de echo van haar jeugd in het gospelkoor doorklinkt. Deze muziek verscheen eerder alleen op cassette, maar is voor het eerst verzameld op cd en lp. De hoogst informatieve teksten in het boekje geven fraai duiding aan deze periode uit het leven van een unieke muzikante. (PdK)