Halverwege de 70 is hij inmiddels, maar de liedjes van de Brabantse zanger en liedjesschrijver Alex Roeka blijven plaatsvinden in de nacht en aan de zelfkant. Van rustiger aan doen lijkt geen sprake. Op Rauwe genade opent hij uitgesproken poppy met Zanger Van Leven, Liefde En Dood, waarin hij zingt: 'Ik ben de zanger van leven, liefde en dood. Ook wel genoemd 'de zingende nachtneuroot'. En zo is het. Als kleinkunstenaar in de traditie van artiesten die de zelfkant van het leven bezingen ( Frederique Spig t, Huub van der Lubbe , wijlen Maarten van Roozendaal ) met hun romantische liederen vol archaïsch taalgebruik, lege drankflessen en volle asbakken, weet Roeka zijn repertoire nog altijd geloofwaardig te houden. Hij was al gepokt en gemazeld door een leven als zeeman en alcoholist toen hij rond zijn veertigste muziek begon te maken en hoeft zijn gekartelde stem niet te forceren. Zijn inspiratie lijkt onuitputtelijk en Rauwe Genade getuigt daar opnieuw volledig van. (MR)