Grote kans dat je na het openingsnummer op het derde album van Helena Hauff al helemaal bent murw geslagen door de piepende en gierende synths. De Duitse laat er op Qualm, haar derde album, geen gras over groeien. De acid house van Hauff is pikkedonker en de perfecte soundtrack voor de zweterige ruimtes van Berlijnse clubs als Berghain en Tresor. Het album werd live opgenomen in de studio, wat de muziek een extra onstuimig karakter meegeeft. De voorkant van het album, waarop de DJ in een schimmige vorm te zien is, schetst op naadloze wijze hoe haar muziek klinkt. Hauffs muziek wordt gekenmerkt door 'distortion’, waardoor een gruizig geheel ontstaat. Ze vult het aan met allerhande bliepjes en stuiterende geluidjes die fonkelen in de duisternis die ze creëert. Deze kleine details geven haar EBM een cyber-tintje mee. Hauff bewijst zich op Qualm als een geluidstovenares. Ze tovert eigenwijze elektronica uit haar drumcomputer en synthesizers, die als een venijnige slang over de dansvloer kronkelt. (JvQ)