In 2019 won Alexandre Kantorow de gouden medaille tijdens het Tsjaikovski-concours in Moskou. Hij was daarmee de eerste Franse pianist die deze eer wist te behalen. Het programma van deze cd bevat drie rapsodieën van respectievelijk Brahms, Bartók en Liszt, aangevuld met de Tweede pianosonate van Brahms. Deze sonate, die chronologisch gezien zijn eerste was, maakte destijds grote indruk op de Clara en Robert Schumann . Robert schreef daarop een spraakmakend artikel, waarin de jonge Brahms tegen wil en dank op een onmenselijk hoog voetstuk werd gezet (‘Hij is gekomen, jong bloed, aan wiens wieg gratiën en helden waakten. Zijn naam is Johannes Brahms...’) Liszt verwerkte in zijn Hongaarse rapsodieën de populaire hits van de rondreizende zigeunerorkesten. Waarbij hij ten onrechte veronderstelde dat het om authentieke volksmuziek ging. Bartóks kolossale Rapsodie zou je als de optelsom kunnen beschouwen van Liszt en Brahms. Zowel het pathos van Brahms als de virtuositeit van Liszt zijn duidelijk herkenbaar in dit ambitieuze werkstuk van een vroege twintiger. Het was een veelbelovend begin, zondermeer. Maar pas daarna zou Bartók serieus studie maken van de Hongaarse volksmuziek. (HJ)