Na ruim 20 jaar in de muziek brengt David Rawlings zijn solodebuut uit. Wie denkt dat de rootsmuzikant nu voor een nieuwe weg kiest, komt bedrogen uit. Het verschil met zijn ‘band’ The Dave Rawlings Machine is minuscuul. Ook is zijn partner Gillian Welch overal op deze plaat te vinden: als muzikant, schrijver én illustrator van het artwork. Veel liedjes van Poor David’s Almanack hadden ook op haar klassieke albums kunnen staan. Liefhebbers van americana kunnen dus weer hun hart ophalen. Zij zullen alleen verrast worden door de twee liedjes waarop leden van Dawes hun opwachting maken. Dan ontpopt Rawlings zich ineens tot een Neil Young -adept en gaat het energieniveau omhoog. Het zijn momenten van opschudding op een plaat die voornamelijk lekker voortkabbelt. (JE)