Beetje bij beetje sloop Abel Tesfaye, beter bekend als the Weeknd, van r&b naar popmuziek. Op After Hours is het vooral new wave en synthwave dat de klok staat. Voor de single Blinding Lights heeft Tesfaye zelfs goed naar a-ha geluisterd. Leuk, maar ook een beetje gimmicky. De jaren 80 referenties zijn talrijk, terwijl de dansbaarheid is ingeperkt vergeleken met Starboy (2016). Thematisch gaan de nummers vaak over kapot gelopen relaties. Het lijkt alsof Tesfaye zodoende meer op sfeer inspeelt. Zo zouden een aantal nummers niet misstaan op de soundtracks van films als Blade Runner of Tron. De voortslepende synths onderstrepen de soms weemoedige teksten, maar naar het einde toe wordt After Hours ook enigszins repetitief. Hoewel The Weekend zijn best blijft doen om andere richtingen in de slaan, is de spanning uit zijn vroegere werk hier veel minder aanwezig. (JvQ)