De wereldoorlogen lieten hun sporen na in de muziek. Meestal weerspiegelt ze emoties van verschrikking en ontreddering. Een uitzondering is het Quatuor pour la fin du temps. Messiaen componeerde dit wonderlijke kamermuziekwerk als krijgsgevangene, onder schrijnende omstandigheden. Toch is het geen wanhoop wat we hier horen, althans niet op de voorgrond. De belangrijkste inspiratiebron was het laatste Bijbelboek, de Apocalyps. En dan in het bijzonder het beeld van de engel, die (volgens oudere Bijbelvertalingen) het einde van de tijd aankondigt. Liefhebbers kennen ongetwijfeld de legendarische Philips opname met o.a. Reinbert de Leeuw . Dat is dan ook wat opvalt aan deze nieuwe Sony opname: dat die enorme scherpte van de oude Philips opname er niet is. Althans niet in het ensemblespel van bijvoorbeeld de Danse de la fureur. Maar dat is beslist geen punt van kritiek. Puur muzikaal gezien zocht Messiaen het ‘einde van de tijd’ in langzame tempi, grandeur en expressie. En dat is precies wat de klarinettist en de beide strijkers (waaronder violiste Janine Jansen ) hier laten horen in de langzame extatische delen (de klarinetsolo Abîme des oiseaux, de beide ‘Louanges’). Zoals we het ook horen in Messiaens eigen oude orgelopnamen . (HJ)