Van sommige artiesten word je zonder er ooit een noot van te hebben gehoord al fan. Neem Beatrice Laus; geboren in 2000 op de Filipijnen, opgegroeid in West-Londen. Daar luisterde ze naar zowel Filipijnse pinoy-muziek als naar indiehelden Karen O en Alex G , en bekwaamde ze zich eerst op de viool alvorens op haar 17de een tweedehands gitaar aan te schaffen. Onder de wonderlijke artiestennaam Beabadoobee werd het meisje met de geverfde haren en vrolijke tattoos door de BBC getipt voor een doorbraak in 2020 – en die komt er ook. Na enkele singles (waaronder Tiktok-hit Coffee) klinkt dit debuutalbum zoals je zou verwachten én hopen. Goedaardige grunge-light – maar vergis je niet. ‘Kiss my ass, you don’t know jack’, steekt ze van wal in Dye It Red. Met een melodie die aangenaam aanschurkt tegen Nirvana’s In Bloom is het een van de prijsnummers op Fake It Flowers. Maar er zijn er meer: opener Care is een onbedaarlijke oorwurm, in Charlie Brown schreeuwt Laus als Kurt Cobain op In Utero en in Sorry trekt ze álle emotionele registers open. Gaat dat horen! (RME)