Vooral Engeland lijkt patent te hebben op bands die zich in kijker weten te spelen door te doen alsof het ze niets interesseert. Sorry (de naam impliceert het al) uit het hippe London is zo'n band. Muzikaal bieden zij op hun debuut 925 een bijna achteloos gespeelde mix van artrock en postpunk met gitaren, saxofoon en een zeker knutselgehalte. Zangeres Asha Lorenz verheft nooit haar stem, zelfs niet als de iets enthousiastere tweede zanger Louis O’Bryen haar daartoe tracht aan te sporen. Samen vertellen zij in een soort van vocale ééntweetjes, vol ironie over mannen die enger zijn dan slangen of een nacht doorhalen met een versleten rockster. Hun schijnbaar achteloze of coole attitude beklijft niet een album lang, maar sterke nummers als opener Right Round The Clock of het lekker zeikerige Starstruck doen wel hun werk. (MR)