Schubert is het bekendste voorbeeld van een componist die aan syfilis leed, wat in zijn tijd neerkwam op een doodvonnis. Het is geen prettig onderwerp om de verwoestende stadia van deze ziekte na te gaan. Het toeval wil echter dat de sonates van deze cd de beide eerste stadia markeren. De sombere Pianosonate in a (februari 1823) ontstond als reactie op de diagnose. Het is geen populair werk. Het openingsdeel is kaal en afstandelijk, met zo nu en dan een lage triller als opmaat voor een agressieve uitbarsting. Meeslepender is de Sonate in D (D.850) die de bijnaam Gasteiner Sonate meekreeg. De bijnaam verwijst naar Bad Gastein, waar Schubert in 1825 voor het laatst een gelukkige zomer meemaakte. De componist was toen vrij van ziekteverschijnselen, wat kenmerkend is voor de tweede fase van de ziekte. (HJ)