Bij een nieuwe Madness-cd denk je toch even ‘Bestaan die ook nog?’ Terwijl de ska-helden van begin jaren 80 feitelijk alleen tussen 1986 en 1992 helemaal stillagen. Sindsdien is Can’t Touch Us Now het vijfde studio-album, het elfde in totaal. En bepaald niet het slechtste. Sterker: het openingskwartet wist ondergetekende – van huis uit niet bepaald een Madness-liefhebber – flink aan het wankelen te brengen. Ambachtelijke, volwassen popsongs zoals ze alleen uit Engeland kunnen komen en waarvan je zou hópen dat een band als Kaiser Chiefs ze zou maken. Iets verderop valt er nog te genieten van het soulvolle You Are My Everything en de meezinger Another Version Of Me, dat met zijn refreintje met ‘house’ erin knipoogt naar de krakers Our House en House of Fun. Pas in Grandslam klinkt iets van de ouwe meligheid door, en later nog wat meer in Mumbo Jumbo. Niet erg, als de band daarna was gaan afronden. Maar dan hebben we nog bijna een halve cd te gaan en Can’t Touch Us Now gaat in dat laatste half uur helaas toch een beetje uit als een nachtkaars. (RME)