De opvolger van Stefan Betkers Wald (2017) is opgedragen aan zijn moeder, die leed aan Alzheimer. Met zijn muziek probeert de Duitser het verloren gevoel wat mensen met dementie of Alzheimer kunnen ervaren, in zijn downtempo elektronica te vangen. Er hangt daarom constant een unheimische sluier over de zachtjes borrelende geluiden op deze plaat. Met schelle piepjes en knetterende beats die tegen je trommelvlies aan klakken, worden de verder onschuldige soundscapes in een andere context geplaatst. Zo probeert Betkers de luisteraar bewust op het verkeerde spoor te zetten, of in ieder geval te laten ervaren hoe desoriëntatie kan voelen. Een makkelijke of aangename luisterervaring zul je daarom in Fading niet vinden, maar is het allemaal wel behoorlijk fascinerend. (JvQ)