Het lied is gebaseerd op het door Cecil Spring Rice geschreven gedicht Urbs Dei (De stad van God), dat hij in 1908 schreef toen hij als diplomaat werkte op de Britse ambassade in Stockholm. Het gedicht beschrijft een christen, die zowel zijn vaderland als het Koninkrijk Gods trouw is. In 1921 gebruikte Gustav Holst het statige thema uit het middengedeelte van Jupiter uit zijn suite The Planets als melodie voor het gedicht. De muziek werd iets verlengd zodat die precies paste bij de laatste twee regels van de eerste strofe. Op verzoek van uitgever Curwen maakte Holst een unisono versie met orkest. Deze werd waarschijnlijk in 1921 voor het eerst uitgevoerd en het werd al snel een veelgebruikt lied bij begrafenissen in het Interbellum, in het bijzonder toen het in 1926 als hymne werd uitgegeven. Holst harmoniseerde de melodie om het lied geschikt te maken als hymne en het werd in dat jaar met dezelfde tekst, maar met een melodie genaamd Thaxted, opgenomen in de Song of Praise. Op verzoek van Prinses Diana werd het gezongen bij haar huwelijk met Prins Charles. Ook op het huwelijk van Prins William met Kate Middleton werd het gespeeld. Het werd ook gezongen bij de begrafenis van Margaret Thatcher. Verder werd het lied gebruikt bij de openingsceremonie van de Paralympische Zomerspelen 2012. Ook is de melodie hetzelfde als van World in Union, het officiële lied van het wereldkampioenschap rugby. Ook in computergames wordt het thema gebruikt, oa. Civilization V en Battlefield V