Met zijn band The Veils wist Finn Andrews stekelige en soms duistere indierock af te leveren. Op zijn eerste soloplaat houdt hij het wat meer ingetogen, al klinkt Andrews veerkrachtig en zelfs filmisch. Het rauwe Veils-randje is op One Piece At A Time niet zo nadrukkelijk aanwezig. Een prominente plek is er nog steeds voor de strijkersarrangementen (hier van Victoria Kelly), die de folkliedjes van Andrews flair meegeven. Zijn licht huilerige stemgeluid legt emotie in de nummers, die over liefde en verlangen gaan. Deze schreef Andrews namelijk in de aanloop en na het einde van zijn relatie. Hij verruilde hiervoor London voor zijn thuisbasis in Nieuw-Zeeland. Afscheid vormt daarom ook een belangrijk thema op dit album. Andrews vangt deze onderwerpen in muziek die zowel warmte als melancholie uitstraalt. (JvQ)