Het enorme succes van Out Of Time leek R.E.M. vleugels te geven. En ook niet onbelangrijk: de band was in tegenstelling tot eerdere jaren niet op een uitgebreide wereldtournee gegaan en had daardoor zeeën van tijd om aan de opvolger te werken. Automatic For The People (1992) was een artistieke triomf en is waarschijnlijk het beste album van de groep ooit. Het kenmerkt zich door een diepe melancholie, die nergens ondraaglijk wordt. Niet eerder lukte het de band om zo dichtbij zichzelf te blijven, zonder zich te laten verleiden tot geneuzel of overdreven ironie. Met Drive, Everybody Hurts en Man On The Moon bevatte het album drie grote singlehits, maar ook Try Not To Breathe, Sweetness Follows en de afsluiter Find The River zijn compositorische hoogstandjes. Een meesterzet was de inzet van John Paul Jones (ex-bassist van Led Zeppelin ), die als arrangeur enkele liedjes prachtig met strijkers inkleurde. In de periode voor Automatic For The People zat de band in een enorme creatieve flow, zou gitarist Peter Buck later verzuchten. Een flow waarnaar de band in de decennia erna met wisselend succes is blijven jagen. (MS)