Octave Noir is het alias van Patrick Moriceau, een muzikant die de eerste tien jaar van leven opgroeide in Ivoorkust, maar als puber zijn hart verloor aan de muziek van Kraftwerk en Jean-Michel Jarre . Later studeerde hij musicologie aan de prestigieuze Sorbonne-universiteit. Al die smaken komen samen op Néon, zijn debuutalbum. Op het eerste gehoor klinkt het als een zwoel typisch Frans electro-plaatje, maar luister nog eens goed: de liedjes werken toe naar zwaar georkestreerde climaxen die verrassend ingenieus in elkaar steken. Moriceau heeft een afwisselende stem, soms zingt hij zuiver en jongensachtig, terwijl hij in La Sainte Nuit doorrookt mompelt a la Gainsbourg . Soms schakelt Moriceau even over naar het Engels, maar vanwege zijn dikke ‘Allo ‘Allo-accent, is dat een minder goed idee. Begrijpelijk is het wel, want een doorbraak buiten eigen land blijft vanwege de taalbarrière onverminderd hoog voor Franstalige artiesten. Dat is jammer, want het zou Octave Noire gegund zijn om (samen met Stromae ) de uitzondering te mogen zijn. (PdK)