Het Malinese kwartet Songhoy Blues heeft alle reden om rebels en baldadig te zijn. Twee leden wisten immers de extremistische moslimbeweging Ansar Dine, die een schrikbewind voert en muziek verbiedt in het noorden van Mali, te ontvluchten. Maar op Optimisme tarten ze ook de wetten van de, inmiddels tot een vrij omlijnde stijl gegroeide woestijnblues. Songhoy Blues wil vooral rocken en opent hun derde album met het bijna tegen metal aanschurkende Badala, wat in het Malinees ook nog zoiets betekent als krijg de klere. Daarna beginnen de nummers weer meer te wiegen en te kronkelen volgens de woestijnblues-wetten, maar de energie blijft hoog en de sfeer rebels. Mooi hoe Songhoy Blues laat horen dat westerse rock net zoveel voor hen betekent als hun Noord-Afrikaanse wortels. Fraai weten zij dit samen te brengen, lekker rauw en ongepolijst gevangen door producer Matt Sweeney. (MR)