Er was eens een sympathiek, hardwerkend synthpopbandje uit Baltimore. Sinds hun oprichting in 2006 hadden ze al drie cd’s uitgebracht. Hoewel met name In Evening Air uit 2010 erg goed was, bleven ze vrijwel onopgemerkt. Totdat op een mooie dag in maart 2014 ze hun nieuwe single Seasons mochten spelen in The Late Show van David Letterman. Het optreden sloeg in als een bom. Zoiets hadden met name de jonge kijkers nog nóóit gezien. Frontman Samuel T. Herring bewoog zich als een gorilla over het podium, wild dansend, sjorrend aan zijn shirt en gruntend als een metalzanger. Het filmpje betekende de doorbraak van Future Islands. Dikverdiend, want het album Singles bevatte nog veel meer moois. Voor de opvolger spaarde men tijd (drie jaar) noch moeite: een bekende producer (John Congleton), een stringsectie, een gastzangeres van formaat ( Debbie Harry ). Ook de swingende basloopjes van William Cashion en sfeervolle toetspartijen van Gerrit Welmers waren er weer. Ze waren slechts één ding vergeten: sterke, beklijvende liedjes. Om het in sprookjestermen te zeggen: The Far Field is als de nieuwe kleren van de keizer. (RME)