In 1967, het jaar waarin The Jimi Hendrix Experience al twee albums afleverde, werden in de vaste Londense studio Olympic Studios de eerste sessies gehouden voor een derde album. Na een Amerikaanse tour besloot Hendrix echter om verder te werken in de New Yorkse Record Plant Studios. Vaste producer Chas Chandler en technicus Eddie Kramer waren van de partij maar Hendrix dwong nu meer supervisie af. Dit uitte zich vooral in de vele takes die van ieder nummer werden opgenomen, totdat Hendrix helemaal tevreden was. Daarnaast nam hij graag vrienden en medemuzikanten mee uit de clubs die de studio omringden. Zowel Chandler als bassist Noel Redding hadden hier op een gegeven moment genoeg van en haakten af. Vanaf dat moment nam Hendrix de productie en de bas zelf waar. Het dissidente duo moet zich later hebben verbeten want Electric Ladyland, dat eind 1968 verscheen als dubbel-lp, is een onbetwist meesterwerk. Van de stoere funkrock van Come On (Let The Good Times Roll) tot het even breekbare als kosmische epos 1983 (A Merman I Should Turn To Be) en van de lome, middernachtelijke bluesjam Voodoo Chile tot de barokke uptempo bluesrock van Voodoo Chile (Slight Return), alles klinkt even bevlogen en uitgebalanceerd. En dan is er nog Dylan s All Along The Watchtower, uitgearrangeerd tot de perfecte popsong. Het is doodzonde dat zijn erven de oorspronkelijke Britse hoes, waarop een groep naakte vrouwen uit vele windstreken vrijelijk in de fotolens loeren, voorgoed verbannen hebben. Want zo klinkt Electric Ladyland: divers en van grote schoonheid. Deze versie bevat als extra's een cd met outtakes, een live-cd en een dvd over met een 'making-of-documentaire'. (MR)