Het Amsterdamse Concertgebouw is voor velen een tempel van de vertrouwde klassieke muziek. Toch klinkt hier ook het nieuwste van het nieuwste. De cd-reeks RCO Live legt er getuigenis van af. Ook die moderne muziek durft soms weer ouderwets weelderig te zijn. In een toelichting roemde de Finse componist Magnus Lindberg zelfs de ‘kathedraal-achtige resonantie van het Concertgebouw’. Die resonantie diende zijn orkestwerk Era, dat in opdracht van het Concertgebouworkest geschreven is. Era verwijst naar het tijdvak van Sibelius, wiens Vierde Symfonie aan het begin geciteerd wordt. Ook de liedcyclus Dream of the Song van George Benjamin klinkt luxueus en weelderig. In deze liederen schittert Bejun Mehta. Deze countertenor (en achterneef van de dirigent Mehta) vervulde eerder een glansrol in Benjamins opera Written on skin. Het orkestwerk Fuoco e fumo van Richard Rijnvos werd geïnspireerd door het Venetiaanse operagebouw La Fenice (De Fenix), dat in 1996 voor de zoveelste maal door brand werd verwoest. The wolf van de Chinese componist Tan Dun – tenslotte – is een concert voor contrabas, waarin de contrabas de Mongoolse tweesnarige viool imiteert. (HJ)