Volgens bassist en leider van Snarky Puppy gaat Immigrance over beweging en dat de mensheid constant in een staat van immigratie verkeerd. Als we de bezetting van de band nauwgezet bestuderen kan dat wel kloppen, want de leden van Snarky Puppy zijn afkomstig uit alle delen van de wereld. Hun nieuwe album klinkt alsof zij zich danig hebben verdiept in het werk van Return To Forever , de jazzrock band van Chick Corea waarin onder ander Stanley Clarke en Al Di Meola furore maakten. Het resultaat zijn breed uitgesponnen composities die zich naar een betere toekomst lijken te manoeuvreren. Snarky Puppy voegt daar nog elementen uit de new wave en symfonische rock aan toe. De band laat zich horen als een verzameling virtuoze muzikanten die geen problemen heeft met gecompliceerde ritmes en zeer bedreven is in ingewikkeld unisono spel. Dit alles strak op de tel gespeeld. En daar wringt het hem. Het is allemaal zeer knap gedaan, maar het wil nergens swingen. De groove wordt zielloos van papier in muziek omgezet. Maar noten spelen kunnen ze. Dat wel. (AD)