Zanger en gitarist Rudi Protrudi maakte de staart van de jaren 60 nog bewust mee en bleef voor de rest van zijn leven een sixties-freak. In de jaren 70 trok hij naar New York en hing hij rond in de legendarische club CBGB’s waar hij op een blauwe maandag nog bas speelde bij Dead Boys . In 1980 startte hij The Fuzztones precies op tijd om aan te sluiten bij de sixties garagerock-revival (met onder andere The Nomads en The Chesterfield Kings ) die begin jaren 80 losbrak en daarna altijd bleef voort sluimeren. Met een zoveelste bezetting viert Protrudi op NYC het 40-jarige bestaan van zijn groep. Het is daarnaast een ode aan New York dat opent met het beroemde New York, New York van Frank Sinatra . Daarna volgen nummers van Dead Boys, The Cramps , Richard Hell , Patti Smith en Ramones . Maar welke CBGB’s-legende ook onder handen wordt genomen, het klinkt steevast als vuige garagerock met flinke injecties The Doors en vroege Rolling Stones . Als Fuzztones (‘the’ lieten zij inmiddels vallen) met andere woorden. (MR)