Na Conference of Trees (2020), waarvoor Pantha du Prince zelf een heel arsenaal aan houten instrumenten bouwde, keert de Duitser onder zijn echte naam Henrik Weber terug met minimale composities. Hierin verwerkt hij verschillende elementen uit zijn voorgaande albums. Naast de houten instrumenten zijn de klokken van Elements Of Light (2015), de organische elektronica van Black Noise (2010) en de meer etherische elektronica van The Triad (2016) opnieuw te herkennen. Het minimale karakter sluit nog het dichtst aan op Conference Of Trees en het album opent en sluit met een toon van 429 hertz, die als rode draad door het album loopt. Weber probeert met louter akoestische instrumentatie tot de essentie van bepaalde klanken te komen. Dit album is daarom vrij lastig te doorgronden en neemt op veel momenten de vorm van spirituele muziek aan. Als je je daaraan overgeeft, staat je een bijzonder klankenpalet te wachten. (JvQ)