Ooit kreeg Josh ‘The Reverend’ Peyton van de dokter te horen dat hij beter een andere bezigheid kon zoeken dan gitaarspelen. Zijn pijnlijke vingers zaten vast van dat intensieve gitaarspelen en er was niets meer aan te doen. Het zoeken naar een second opinion veranderde zijn leven, want niet alleen werd zijn hand genezen, hij ontmoette in de kliniek ook zijn toekomstige echtgenote, zuster Breezy. Het stel keek daarna nooit meer om en naast wisselende drummers werd Breezy vast onderdeel van de Big Damn Band, op wasbord en tweede stem. Misschien dat dankzij die gezegende achtergrond de familie Peyton vele albums later nog steeds even opgeruimd en energiek klinken met hun kale en elementaire country-blues en rock-’n-roll. Josh rost zijn gitaar vakkundig af en zingt en huilt met bezwerende vibrato. Breezy’s wasbord valt niet echt op, maar zij staat haar echtgenoot enthousiast bij met zang. Reverend Peyton’s Big Damn Band laat horen dat goede blues van de straat is en soms niet veel meer nodig heeft dan attitude en enthousiasme. In het geval van dit ruige trio lijkt de rest bijna vanzelf te gaan. (MR)