De vader van de Frans-romantische kamermuziek was Camille Saint-Saëns. Zijn briljante en innemende Pianotrio nr.1 was in zijn tijd een populair stuk. Veel beladener is het Pianotrio van Ravel. Hij componeerde het kort voordat hij zijn muzikale activiteiten onderbrak om dienst te doen tijdens de eerste wereldoorlog. De Passacaglia (deel III) is traag en somber, alsof de componist zoekend en tastend zijn weg vindt in spannende tijden. Al zijn er ook uitbarstingen van gepassioneerde heroïek, het is tenslotte Franse muziek. De energieke fanfares in de finale doen vermoeden dat het strijdtoneel niet ver weg is. De jong gestorven Lili Boulanger was een formidabel talent. Haar psalmzettingen voor koor en orkest vormen er een krachtig getuigenis van. Niet minder indrukwekkend is het tweeluik voor pianotrio waarmee deze cd eindigt. d’Un Soir Triste is broeierig en pessimistisch. In het kortere D'un Matin de Printemps breekt dan toch nog de zon door. (HJ)