Op haar derde soloplaat keert Julia Stone de folk grotendeels de rug toe en zet zij zich daarmee af van haar eerste twee platen en het werk met haar broer Agnus. Grotendeels komt dit nieuwe geluid voort uit de samenwerkingen met onder meer St. Vincent , Thomas Bartlett en Matt Berninger . Ze geven een rauw randje mee aan het geluid van Stone, die haar knijpende zangstem deze keer omkaderd met een uitgesproken mix van psychedelische rock, glam, folktronica en electropop. Het is in ieder geval niet wat je in eerste instantie verwacht als je het voorgaande werk van de Australische kent en daarin zit hem ook de kracht. De artieste vindt zichzelf opnieuw uit en laat daarbij een vorm van ongebondenheid horen. Met elk nummer toont Stone een ander gezicht, zonder zich te verliezen in een overdadige productie. (JvQ)