De Amerikaanse band Manchester Orchestra liet zich aanvankelijk inspireren door Britse bands als The Stone Roses en Joy Division . Daar kwam op A Black Mile to the Surface (2017) al verandering in. Die lijn zetten ze voort op hun zevende album The Million Masks of God. Het geluid neigt deze keer meer naar Fleet Foxes en The War On Drugs , met galmende en bezielde gitaarrock die zich breed laat uitsmeren. Hoewel het qua geluid niet veel verschilt van zijn voorganger, had de dood van de vader van gitarist Robert McDowell een grote invloed op de songs. Deze kregen een autobiografische lading mee en staan zo thematisch tegenover geboorte, wat op A Black Mile een belangrijk onderwerp was. De bezielde zang van frontman Andy Hull legt veel emotie in de nummers. Het album werd geproduceerd door Ethan Gruska, die ook met Phoebe Bridgers samenwerkte. (JvQ)