Ooit vroeg de beroemde jazzsaxofonist John Coltrane aan zijn tweede vrouw, pianist Alice Coltrane-McLeod of zij geen harp wilde spelen. Zo deed dit klassieke instrument zijn intrede in de avant-garde en spiritual jazz die de Coltranes ontwikkelden en tegenwoordig weer helemaal wordt omarmd door een jonge generatie jazzartiesten. Ook de harp groeit daarbij als jazzinstrument, met namen als Tori Handsley en Amanda Whiting. De laatste speelde onder andere in The Gondwana Orchestra van trompettist Matthew Halsall en debuteert nu op het Britse progressieve jazzlabel Jazzman Records met After Dark. Waar Handsley graag experimenteert en haar harp ook ruig laat klinken, is Whiting veel meer geschoold in klassiek spel. Haar composities en solo’s zijn romantisch en rustiek, met spirituele ondertonen. Zij wordt bijgestaan door een soepele en licht spelende ritmesectie en soms voegt fluitist Chip Wickham zich bij het trio. After Dark klinkt aangenaam warm en feminien. Een scherp randje wordt daarbij wel gemist. (MR)