Antiphonale voor band is een monothematisch werk waarin al het materiaal is ontleend aan het motief van de antifonale solotrompetten in de tweede helft van de compositie. Het werk bestaat uit twee sterk contrasterende delen: Het eerste deel, dat overwegend traag is, heeft een a-b-a-vorm. Er is een constante spanning en urgentie, een zoektocht naar een definitieve formulering van een altijd aanwezige maar niet duidelijk omschreven muzikale gedachte. Van vitaal belang zijn tonale clusters die het resultaat zijn van een verticale "bevriezing" van horizontale thematische elementen. Het snelle tweede deel bereikt het doel van de zoektocht - een sterk gedefinieerd melodisch thema. Het antifonale kopersextet, dat dit thema speelt, gaat in dialoog met de commentaren van de band op het thema. De twee contrasterende secties, die schijnbaar ongerelateerde stijlen voorstellen, zijn aan elkaar gelast in een logische volgorde van zoeken en ontdekken.