‘Eigenlijk is alle muziek vanaf het begin van de moderne tijd een klacht.’ Deze verzuchting van de classicus Serenus Zeitblom (een personage uit Doctor Faustus van Thomas Mann) had als motto kunnen staan boven dit fraaie album van Jean Rondeau. Uitgangspunt (en hekkensluiter) is het beroemde Flow My Tears (Lachrimae) uit 1596 van John Dowland. Wie kent niet de droevige melodie, die als een traan naar beneden glijdt om met een diepe zucht weer omhoog te gaan. Dowlands melancholische tophit telde vele bewerkers en navolgers. Het programma in het boekje laat het mooi zien. Met aan de rechterkant de slepende pavanes (onder andere Bull, Scheidemann, Gibbons) die Downlands tophit als uitgangspunt hebben. Links zien we onder andere een aantal toccata's. Dat zijn niet de virtuoze toccata's, zoals we die van Bach en Buxtehude gewend zijn. Het zijn eerder een soort melancholische omzwervingen, met veel ruimte voor expressie en improvisatie. Vooral de toccata’s van Frescobaldi worden zeer vrij ingezet door Jean Rondeau. (HJ)