Een eerste versie van Eisbär werd door het platenlabel afgekeurd, omdat die te veel leek op A Forest van The Cure . Zo kon het nummer, met het toegevoegde kapotte-synthesizergeluid, uitgroeien tot een ware cultklassieker. En ontwikkelden de makers, Grauzone uit Bern, zich in korte tijd van vermeende copycats tot een van de invloedrijkste spelers uit de Neue Deutsche Welle (1979-1983). De band schonk de naam aan het Nederlandse festival dat sinds 2013 new wave en postpunk centraal stelt. En luister eens naar het openingsnummer van Shrink (Day 7), waarmee het Duitse The Notwist in 1998 doorbrak. Het klinkt als een nagenoeg perfecte kopie van Grauzone’s vooruitstrevende Film 2. De Zwitsers openden er in 1981 hun eerste en enige album mee dat nu – 40 jaar later – opnieuw wordt uitgebracht door WRWTFWW (We Release Whatever The Fuck We Want). Film 2 en Eisbär – terug te vinden op de tweede schijf met extra materiaal – klinken nog net zo fris en modern als toen. En dat geldt voor het leeuwendeel van deze must-have voor liefhebbers van het geluid van die ‘ongezellige’ vroege jaren 80. (RME)