Relipop klonk zelden zo verfrissend en aantrekkelijk als op dit eerste soloalbum van Natalie Bergman. Daar hoef je niet eens gelovig voor te zijn. De zangeres van het indie-duo Wild Belle droeg Mercy op aan haar overleden vader en bestookt de luisteraar met songs waarin zij kracht en heil vindt in Jezus. Even devoot als bevallig poseert zij op het hoesje bij een groot wit kruis. De stadionbombast die zo gebruikelijk is bij worshipmuziek blijft op Mercy dankbaar achterwege. Het bij Jack Whites label Third Man Records verschenen album staat eerder vol losjes gespeelde sixties soul en licht psychedelische beatmuziek. Bergman klinkt soms bijna onschuldig meisjesachtig in haar belijdenissen. Het doet vermoeden dat haar devotie ook een beetje een pose of stijlmiddel is. Maar dat maakt Mercy niet minder compleet als album vol lichtvoetig swingende, witte gospel. (MR)