Prokofjev werkte in 1944 aan zowel zijn Vijfde als Zesde Symfonie. De voortvarende Vijfde werd een groot succes. De emotioneel complexe Zesde kostte het publiek meer moeite. Prokofjev zei er het volgende over: 'We bejubelen weliswaar de overwinning, maar een ieder van ons heeft ook wonden die niet zullen helen. De een heeft dierbaren verloren, een ander zijn gezondheid. Dit mogen we niet vergeten.’ Die boodschap viel slecht bij de Sovjetregering, die toch maar mooi de vijand tot in Berlijn had verslagen. In 1948 hoorde Prokofjevs symfonie bij de vele artistieke uitingen die van officiële zijde werden veroordeeld wegens ‘formalisme’. Prokofjev kon niettemin vanuit eigen ervaring spreken. Niet lang na de première van de Vijfde kreeg hij een flauwte waardoor hij van een trap viel. Hij zou nooit van die val herstellen, vandaar dat dirigent Mravinski in 1947 de première leidde. Deze uitgave is de tweede en laatste van Vasily Petrenko en het Oslo Filharmonisch Orkest met een combinatie van Prokofjev en Mjaskovski. Beide componisten waren bevriend, beiden leden onder censuur van overheidswege. (HJ)