De vraag die Sander van Dijck aka San Holo stelt met de titel van zijn tweede album, is eentje die tijdens de coronapandemie extra relevantie kreeg. Met zijn muziek wil van Dijck mensen bij elkaar brengen, te midden van een hectische wereld waarin alles steeds sneller en elektronischer wordt. Daarvoor is een opbeurend en hoopvol geluid nodig, wat Van Dijck aan de hand van zijn kenmerkende mix van gitaren en elektronica probeert op te wekken. In zijn geluid hoor je flarden terug van verschillende artiesten, zoals Owl City en The 1975 . De zang heeft een ontwapenende ondertoon en Van Dijck houdt het over de gehele linie vooral zachtaardig. De dromerige muziek golft gestaag voort, maar houdt ook in combinatie met een speelduur van meer dan een uur iets te veel hetzelfde tempo en dezelfde toon aan. (JvQ)