Als symfonie is het een torso, maar qua expressie is het af. Wat zou er immers nog meer gezegd kunnen worden nadat de laatste noten van Schuberts Onvoltooide Symfonie geklonken hebben? Wat dat betreft levert Heinz Holliger een mooie prestatie door er een paar extra commentaren omheen te zetten. Te beginnen met Schuberts fragmentarische Andante in b, voltooid door Roland Moser. Na ruim 10 minuten dooft het stuk uit, vergelijkbaar met Haydns Afscheidssymfonie. Op deze cd krijgt de stilte een extra lading doordat het Andante naadloos overgaat in de Onvoltooide Symfonie. Het meest ontroerend is wellicht de treurmuziek voor blazers (Begräbniss-Feyer) van een slechts zestienjarige Schubert (die toen overigens al een meer dan volwassen liedcomponist was). Het werk is eerder een ritueel dan een concertstuk, en dat in de voor blazers lastige toonsoort es klein (zes mollen). Wat doet denken aan de de meest duistere passages van de Matthäuspassion. (HJ)