John Grant onthult op dit album een hoop zaken uit zijn jeugd in Michigan en Colorado. Zoals het ontkennen van zijn homoseksualiteit en zijn definitie van mannelijkheid die daardoor beïnvloed werd. Ook neemt hij de geschiedenis van Amerika onder de loep, waaronder het hardnekkige racisme dat het land teistert. Net als Love Is Magic (2018) ligt de nadruk op synthesizers, die hij hier veelal breed laat uitwaaieren. De dromerigheid wordt versterkt door het langzame tempo van de nummers, waardoor zijn persoonlijke boodschap de volle aandacht krijgt. Met vervreemdende effecten zoals een vocoder, legt Grant een laag mysterie in zijn nummers, hoewel zijn teksten weinig aan de verbeelding overlaten. Boys From Michigan is opnieuw een voltreffer van deze eigenzinnige artiest. (JvQ)