Met haar debuut When We All Fall Asleep, Where Do We Go? (2019) ontketende de toen nog maar 17-jarige zangeres Billie Eilish haast een revolutie. Haar eigenzinnige en donkere versie van slaapkamerpop sloeg in als een bom. Haar fluisterstem is ze niet verloren, maar de toon van haar tweede album is weldegelijk anders. Eilish slaat een meer volwassen toon aan in haar teksten en tilt het geheel zo naar een intiemer niveau dan op haar debuut. De muziek schreef zij opnieuw met haar broer Finneas. Hier en daar wringt het nog steeds met dreunende baslijnen en onverwachtse momenten, maar over de gehele lijn worden de eigenaardigheden achterwege gelaten. Daardoor straalt het album een soort rust uit, zonder dat de onderhuidse spanning daarbij verdween. Die focus komt ook voort uit Eilish’ omgang met haar eigen sterrenstatus, die ze inmiddels heeft kunnen omarmen. Daardoor blinkt haar tweede album uit in een fijne vorm van lichtvoetigheid. (JvQ)