Brahms' dramatische Eerste Pianoconcert is een hele marathon voor zowel de uitvoerenden als de luisteraar. András Schiff bracht eerder dit jaar licht in de duisternis door een vleugel te bespelen van rond 1859 van Julius Blüthner uit Leipzig. Met als resultaat een uitvoering waarbij solist en orkest nu eens niet als twee rivaliserende steenbokken op elkaar knallen. Piano en orkest mengden juist heel coöperatief met elkaar, zoals bij een orgel met meerdere klavieren. Ook Alexander Melnikov koos in de onderhavige uitvoering voor een Blüthner piano met dezelfde credits van datering en restaurateur. Kennelijk gaat het dus om hetzelfde instrument. Toch horen we bij Melnikov opnieuw die traditionele rolverdeling van een zwaar symfonisch orkest tegenover een dik aangezette solist, alsof hij een moderne Steinway bespeelt. Waarbij de solist zo te horen ook echt de moderne opnametechniek nodig heeft om tegen het orkest op te kunnen boksen. Hiermee is niet gezegd dat de ene aanpak beter is dan de ander. Het is de luisteraar die mag kiezen tussen transparantie bij Schiff of pathos bij Melnikov. (HJ)