Intrigerend debuutplaatje dit. Het begint al met de hoesfoto, waar tatoeages van onder meer een uit de kluiten gewassen zeilschip om aandacht vechten met het intens verdrietige hoofd erboven. En dan de opmerkelijke titel, die Julia Bardo’s afkomst verraadt. Vanuit het Noord-Italiaanse stadje Brescia vertrok de singer-songwriter enkele jaren terug naar Manchester, waar ze aansluiting vond bij de eerste incarnatie van de band Working Men’s Club , maar zich ook eenzaam voelde en haar familie miste. Dat corona haar tourplannen in 2020 – na het verschijnen van een EP – doorkruiste, droeg ook al niet bij aan de feestvreugde. Maar Bardo blijkt sowieso geen lachebekje. Het prachtnummer It’s Okay (To Not Be Okay) mag gerust als haar motto worden beschouwd. Ze zingt het, net als de overige negen liedjes op Bauhaus, L’Appartamento, met een stem die sterk doet denken aan Natalie Merchant . Muzikaal zit ze daar ook niet eens zo ver uit de buurt. Al geeft het pittige gitaargeluid ook een onmiskenbaar 90’s indie-gevoel aan dit niet alleen intrigerende, maar ook overtúigende debuut. (RME)