Bij The War On Drugs schuift het rijtje referenties per album verder op naar het veilige midden. Debuut Wagonwheel Blues (2008) bewoog zich nog ergens tussen Bob Dylan , Neu! en Sonic Youth , opvolger Slave Ambient (2011) verwelkomde Bruce Springsteen en op de indrukwekkende doorbraakplaat Lost In The Dream (2014) werd Sonic Youth ingeruild voor Dire Straits . Nadat de motorik beat van Neu! het veld ruimde op het vooral consoliderende A Deeper Understanding (2017), duikt op dit vijfde album nota bene Phil Collins op. Althans, zie tijdens het intro van I Don’t Wanna Wait maar eens níet aan In The Air Tonight te denken. Echter zonder de ontlading, en dat geldt eigenlijk voor het gehele I Don’t Live Here Anymore. In tien overwegend mid-tempo nummers speelt de band van Adam Granduciel nadrukkelijk op safe. De liefhebbers van wat meer avontuur moeten het doen met de sterke titeltrack die – dat dan weer wel – beurtelings doet denken aan Don Henley ’s Boys Of Summer en The Killers . (RME)